Anderhalve maand geleden blogde ik nog over stress; ik liep vast en bleef mijn hoofd stoten aan dezelfde stenen (in positieve zin kan ik dus in ieder geval zeggen dat ik geen ezel was). Deadlines op de korte termijn bleven zich maar opstapelen, en allemaal waren ze ongerelateerd aan elkaar waardoor een ritme ver te zoeken was. Maar zoals je misschien merkt, schrijf ik hierover in de verleden tijd. De afgelopen maand heb ik een paar simpele keuzes gemaakt om mijn leven om te gooien; meer beweging, minder taken.

Ik zou hierover nu een mooie platitude kunnen schrijven. Zoals dat het de sleutel tot elke vorm van ontspanning is om meer te bewegen en voor rust te kiezen. Of dat dit een methode is die voor iedereen werkt, waarna ik een paar wetenschappelijke onderzoeken kan aanhalen die dit ondersteunen. Dat is echter niet de manier waarop we willen werken bij Slim&Stout.

Bewegen en ontlasten werkt goed voor mij. Mensen lijken vrij veel op elkaar; als leden van dezelfde soort hebben we dezelfde lichamen en hersenen, we zien over het algemeen dezelfde kleuren en voorwerpen en onze vaardigheden vallen gewoonlijk binnen hetzelfde spectrum. Alsnog geloven wij bij Slim&Stout niet in one-size-fits-all oplossingen, waarbij de waarheid soms een beetje ‘gestretcht’ moet worden. Waar we wél in geloven is logisch denken. Dat klinkt nog vreselijk algemeen, en daarvoor mijn excuses. Daarom bij deze iets praktisch:

Wanneer je merkt dat je huidige vorm van handelen of zijn niet meer bij je aansluit, zul je een keuze moeten maken tussen inertie (niets doen) en actie (handelen). Als je ervoor kiest om niets te doen, om te wachten tot het beter wordt, geef je de controle op je situatie uit handen en maak je jezelf een slachtoffer. Je maakt jezelf tot object, de speelbal van de omstandigheden. Dit kan goed werken wanneer er daadwerkelijk sprake is van pech, maar in veel (professionele) situaties is dit niet het geval. Doordat je jezelf als machteloos hebt bestempeld bespaar je jezelf stress op de korte termijn, maar niet op de lange termijn. De oorzaak van het probleem is immers niet aangepakt.

De andere opties zijn het veranderen van jezelf of je omgeving. Jezelf veranderen is soms nodig, maar alleen aan te raden als je een duidelijke negatieve oorzaak bij jezelf kunt identificeren, zoals wanneer dit regelmatig opkomt in feedback. Anders loop je immers het risico dat je jezelf teveel voegt naar je omgeving, en je eigen wil uit het oog verliest – je probeert je zelf te ‘stretchen’, uit te rekken om maar meer te kunnen. Jezelf vertellen om ‘gewoon harder te werken’ valt hier ook onder. Je maakt jezelf hierbij alsnog een object; iets wat je probeert te veranderen.

Je omgeving veranderen is – in mijn ogen – de veiligste optie van de drie. Hierbij blijf je zelf in controle; je blijft subject, handelend naar gelang je eigen ideeën of wensen. Je creëert (of zoekt) alleen een vorm waarin je het subject, jezelf, zoveel mogelijk de ruimte kunt bieden om te functioneren zoals jij het zelf wilt.

Wees stout; doe lekker wat jij wilt. Wees slim; kijk naar de wereld zoals hij is en kan worden.

Dat is hoe ik ‘jezelf zijn’ versta, en dat is voor mij de Slim&Stout visie.

Wil je meer weten? Deze visie is deels gebaseerd op het werk van Jean-Paul Sartre – daarover volgende blog meer.